Friday 5 December 2008

Novel Cintaku Phewwwiiittttttt! Episod Akhir

Alamakkk lupa lak kan. Nostalgia patutnya kena la tepek gambo. Ok, ni aku dah buat 'image digitizing'. Huhuhu ni kalo lecturer digital aku baca term aku ni sure nangis terharu nih. Tapi confirm blur arrr gambo tu. Takde scanner, guna kemre digital jek la. Boleh la, janji ada.

Bila dah masuk asrama, kami pon mula berutus surat. Tapi rasanya surat aku kepada ayun lagi banyak sebab asrama aku ni strict betul. Sumer surat kena baca ngan warden dulu. Maka, banyak lah surat yang tak sampai ke tangan aku. Apa la abang ni... mesti ada tulis jiwang2, sebab tu la kantoi. Tak kisah la. Surat abang pulak, aku pos ke alamat kawan dia yang duduk luar. So, memang selamat. No 33 jalan sri skudai * taman sri skudai hehehe. Aku ingat lagi tau alamat tu.

Masa duduk asrama ni, memang la aku ni sengkek. Tiap2 bulan, abang tp akan hantar wang pos RM50. Masuk form 5 baru aku ada akaun giro. Kat asrama, kami kena bayar duit makan RM1 sehari. Itu cikgu dah tolak siap2 dari biasiswa kecil persekutuan. Memang tak berbelen la scholar tuh. Jadi, dengan duit 50 hengget tu lah aku gunakan untuk beli barang keperluan serta belanja jajan. Salu sebulan sekali je aku kuar outing. Nak kuar apa nyer kalo dah takde duit kan. Tu pon biler dapat wang pos, kena cash kan kat po. Seksa tul kena beratur sikit punya panjang ker.

Biler dah dekat2 spm, cikgu ni cam senang jek kasik kami ni balik kampung. Salu tu kalo tak cuti penggal, takde nyer dapat balik. Nak balik kena tulis surat. Kalo surat sendiri takpe, ni nak surat dari parent. Adusss. Ayun pulak memang dibenarkan balik kampung sebulan sekali. Jadi, biler nak balik tu dia kasi tau lah dalam surat. Aku pun, karang la surat kengkonon abah nak buat kenduri la, apa2 la alasan yang logik. Isy isy isy, baru aku teringat yang aku tulis dan sign surat tu sendiri. Abis, nak tunggu abah sign, alamat tak balik la aku kan.

Bila dah balik tu, kami dapat lah berjumpa time nak balik semula ke asrama. Oleh kerana aku balik tu mengejut, ada la 2 kali kot, aku takde la mintak abah duit tambang nak balik tu. Buat2 macam ada je lah. Aku memang jaaaaaarang sekali mintak duit kat abah, kecuali terdesak, seperti kasut dah koyak rabak, terpaksa gak beli baru. Tu pon rasanya sekali jek, time form 5. Yuran spm pon mintak ngan kak uni. Dulu yuran spm aku rm200. Mahal betul.

Tapi suspen jugak sebab aku memang tak de duit pon nak balik tu huhuhu. Sebenarnya kami dah plan nak balik sama2. Boipren kena la belanja gelpren kan hihihi. Dan semestinya ayun ni lah yang bayo kan tambang bas aku. Sibbaik ada dia. Kalo tak, tak balik la aku.

Masa tu, aku rasa sedih sangat. Abang gi anto aku ke kluang, pastu naik bas ke jb pulak. Pulak tu, lepas antar aku tu, aku tak tau cemana dia balik. Kalo dapat bas ekspress tu ok lah. Agaknya dia naik bas sambung2 ke, aku pon tak tau. Kesian nyer… Ada sekali tu, dia ada amali spm servis radio dan tv ari isnin. Ari ahad tu dia antar aku. Pada hari ahad or sabtu tu jugak cikgu ada kelas tambahan berkenaan pekse amali tu. Tapi dia tak datang kelas tu. Maka, dia tak tau lah hint2 pasal exam tuh. Dan akibatnya, abang tak dapat A1 pon untuk subjek tuh. Blame me ! Tapi takpelah... tv kami lum pernah rosak lagi. Kalo rosak pon, kiter beli baru je lah ek. Takyah repair2.

Kat sekolah abang lak, takde yang ambik add maths kecuali abang sensorang. So, takde la kelas add maths untuk dia. Cuma dia belajo ngan cikgu personally jek. Memang susah la cenggitu kan. Aku yang belajo full time ni pun ala2 goyang je ngan add maths. Dia ambik tu pon rasanya sebab cita2 nak masuk uni. Ek? Jadi, kekadang tuh dalam surat, aku ada la kasik kertas soalan add maths ngan jawapan untuk dia cuba buat. Kesian lagik. Lulus lah jugak time spm ek. Cukup2 makan. Dapat gak masuk uni. Eh, lupa nak cite result spm kami. Agregat abang 2x agregat aku hehehe. Tapi sekarang, sape yang ada master? Huhuhu...

Zaman percintaan di bangku sekolah ni memang lah saje carik pasal. Penat tau. Yang best nyer cuma, perasaan ada orang yang ’take care’ kiter. Dari segi otak, memang la meletihkan. Mana nak belajar, mana nak ingat pakwe. Bukan la kena ingat, tapi asik teringat je. Camno? Aku rasa, masa untuk aku menulis surat pon dah melebihi masa aku belajo. Test pad tu bawak je kulu kilir. Tapi bila baca balik surat2 tu, hihihi kelako la pulak. Tak padan ngan budak. Agaknya kalo aku takde pakwe, mesti aku leh kalahkan nur amelina tuh. Hehehe takde nyer.

Bila masuk uni, skill mengarang aku semakin parah. Kalau dulu 3-4 helai depan belakang tu perkara biasa. Nih dah sampai 8-10 lai lah pulak. Arituh, time duduk rumah tak keje, aku baca surat2 tu sampai nak muntah. Tah apa2 je lah aku nih. Karattttttzzzzzzz.

Zaman diploma ni pun seksa jugak. Tapi tak de lah susah macam zaman sekolah. Kl ngan shah alam ni kan dekat jer. Tapi, still, masa tu mana ada henfon2 nih. Kalo duduk asrama mana ada tefon2 pon. Nak tak nak, surat lah jugak. Banyak giler surat time diploma. Apa taknya, dalam seminggu, kekadang 2 pucuk aku pos. Dah jumpa, sebelum balik, kasik surat lagi. Gilo!

Kat mana kami berjumpa di kl? Pintu masuk cm! Ni lah tempat kami berjumpa boleh dikatakan setiap 1-2 minggu sekali. Tapi yang tak best nyer, aku je lah yang salu kena tunggu. Nyampah!

Ada sekali tu, aku tunggu kat food court cm. Yang kat dalam tu, yang ada kedai makan claypot tuh. Tah ada lagi ke tak tempat tuh. Tunggu punya tunggu punya tunggu, sampai lah ke tengahari. Masa tu abang duk kat keramat. Umah dia dekat ngan depoh transnasionel. So, biler nak ke kl, dia salu tumpang bas trans yang nak ke pudu. Tapi hari tu, tah cemana dia leh salah naik bas, dan mungkin dia pon tak tanya driver tuh, bas tu pon menuju ke utara. Tah cemana cerita nya, dia pon diturunkan kat tol tanjung malim. Ambik ko! Menapak la pegi carik bus stand tanjung malim. Dari situ, baru lah dia balik semula ke kl. Sampai sekarang, kalo aku nampak bas tanjung malim, kaler hijau tu, mesti aku ingat peristiwa tu. Eh, ye ke cerita ni? Kalo dia tipu aku, makanya aku tipu korang jugak la ekkk. Akhirnya kami berjumpa la jugak. Tapi ngan muncung yang boleh sangkut hanger la.


Time convo dia, aku pegi sekali ngan femli dia.


Time convo aku, aku ambik gambo dia, dia ambik gambo aku. Takde femli pon. Uhuk uhuk sedih nyer. Abang tp nak datang, tapi hujan lebat. Dia ada moto je time tuh. Takpe lah. Diploma jek kan.

Habis zaman diploma, aku sempat kerja kilang 2 minggu sebagai technician di senai. Abang pulak, keje hitachy bangi. Biler aku sambung degree, abang pulak keje, ok lah sikit dari sudut ekonomi tu. Boleh la takat nak top up sewa rumah ke kan. Tapi biler abang pon sambung degree atas desakan aku (aku memang suka paksa dia belajo huhuhu), baru lah kami dapat jumpa setiap hari. Sejak dulu teringin nak study sama2 kat library, gi kelas sama2, cuti semester pon sama. Masa ni lah baru merasai sumer tuh. Tapi kami tak sama batch, kelas pun dah tentu tak sama. Kelas aku pulak kat stadium shah alam tu. Nak tak nak kena la ada rider nak ke sana. Bile time exam baru lah kami study kat library. Gigih nyer kan bang? Pepagi library lum bukak dah duk kat pintu sebab nak cop port yang best. Study pon sambil dengan walkman. Sekarang ada ipod la, mp3 la, mp4 la. Guna bateri grandcell, tiap ari kena charge. Lagu fevret dulu, lagu ila sabry ke hape nama dia yang dalam citer gerak khas the movie tuh. Dulu bahagian engine kat tingkat atas sekali ek? Lupa dah. Pastu ramai kengkawan study sesama. Sweet je memory tuh. Library nak tutup baru kami balik. Isy, tak sangka la aku serajin itu huhuhu. Adoiyaiii memang tough la belajo time degree dulu. Tak tau lah uni lain atau course lain. Tapi aku rasa memang zaman belajo tu memang kena belajo betul2 la. Kalo tak, harus la kantoi di tengah jalan. Biler dah grad tu, rasa lega sesangat yang amat.

Apa ke benda nih? Keratan tiket tayangan perdana senario the movie yang pertama kat yuitm. Macam best jek time tuh.

Lepas grad, aku duduk rumah selama 2 bulan. Nov-Dis 2002. Kebetulan time tu puasa dan raya. Memang menikmati betul cuti pengangguran tuh. Bulan januari 2003, abang balik semula ke kampus untuk semester akhir. Tinggal subjek elektif ngan final project jek. Takde final exam dah. Aku plak dapat tawaran keje kat situ jugak. Jadik lah aku lecturer yang pakwe nyer student lagi.

Huhahuha dipendekkan cerita, bulan 6 2003 abang pon grad, bulan 11 2003 baru dia dapat keje pertama. 5 bulan gak tanam anggur. Tapi bagus gak. Bulan 9 tu kak zela kawin dan abah tengah renovate rumah. Bleh la dia tolong2 ikat batu blok tu kan. Siap gado2 ngan abah. Hihihi. Tapi nganggur2 pon masih dapat ptptpu tau. Tah cemana sistem derang, ingat abang masih lum grad, tu yang loan masih masuk lagi. Tak pepasal kena bayar balik lagi banyak. Bulan jan 2004, abang tukar keje kat bp nih. Bulan 6 2004, kami pon bertunang. Bulan 9 2004 plak abang mula keje kat ito. Tak tau lah cemana kami leh bertunang secepat itu. Sebenarnya kami plan nak kawin tahun depan ke, lambat lagi la. Bertunang jek dulu kan. Tapi, yayu pun nak kawin tahun tu. Mak cakap, takkan mak nak buat kenduri banyak2 kali. Ye lah, bukan senang nak buat kenduri kawin ni kan. Penat pon iyer. Yang kami pulak, mana ler cukup duit lagi. Abang baru je keje tak sampai setahun. Nasib baik laaa aku ni menteri kewangan. Dalam masa 6 bulan bertunang tu, memang la aku berjimat cermat. Abang cukupkan je duit hantaran. Lain2 biar aku uruskan.

Huhahuha susah betul nak cari tarikh kawin yang sehsuai. Satu nya, kalo boleh takmo langkah bendul. Pastu adik beradik takleh nikah sama tahun hijrah. Pastu takleh nikah bulan Muharam. Yayu lak takleh kawin tahun tu sebab kakak najib plak nak kawin tahun tu (last2 kakak najib pon tak jadik kawin jugak). Macam2 la constraint nyer. Akhirnya, kami pon decide untuk nikah dulu, kendian sanding nanti sekali ngan yayu. Kira yayu nikah time nak sanding tu lah. Dah gitu, nak tahun lain2 pulak. Muharam bulan 2 2005. Nak abiskan muharam, dah masuk bulan 3. Bulan 4 plak anak sedara mak depan rumah pulak nak kawin, so takmo dekat2 sangat, takut penat. Orang kampung ni sumer dah tua2. Nak tak nak, yayu kawin gak bulan muharam kot. Lupa lak. 18 ke 19hb Februari 2005. Aku nikah bulan zulkaedah. Kira tahun lain2 lah tuh. Nak wat kenduri kawin pon kena tengok tarikh orang gaji. Kang tengah2 bulan orang takmo datang pulak. Aku mengikut jek. Yang penting kami dah nikah 25 Disember 2004. Ulang lagi sekali, sehari sebelum tsunami. Hihihi.

Lepas nikah bulan doblas, kenduri umah aku bulan 2. Kendian, bulan 3, kenduri umah abang plak. Tu pun satu hal. Time kenduri umah aku, belanja sumer share 3 couple. So, sorang sikit je lah. Kenduri umah abang, kena bagi belanja full. Ikat la perut mana yang patut. Takde gi hanimun ke hape. Mak2 ni kan sebenarnya hepi sangat biler buat kenduri kawin anak nih. Tu yang kami buat gak kenduri, walau pun tak bersanding bagai. Walau pon poket kering giler. Selesai sumer tuh, bulan 7 baru lah kami gi hanimun ke pulau redang. Hahaha pengantin dah basi baru nak gi hanimun. Tak kisah lah, janji hepi, tak mabuk laut.

And they live happily ever after. Setakat nih lah. Akan datang, harap2 berkekalan ke akhir hayat. Walau pon nampak panjang jalan cerita, bercinta bertahun2 baru la kawin, seperti membuktikan jodoh tu kuat, tapi kiter kena la ada sikap seperti sebelum kawin jugak. Masa belum kawin, punya lah jagaaaa sangat percintaan tu supaya kekal sampai ke jinjang pelamin. Gado2 pon cuba gak berbaik2. Ni dah kawin, tak bermakna jodoh tu dah tentu takleh terlerai kan. Sepatutnya, masa nilah kiter lagi nak jagaaaaaaaaaa supaya perkahwinan tu kekal. Takleh ambil mudah je. Kalo dulu sangking nak mendapatkan, sekarang pon kena sangking jugak la mengekalkan. Eh, aritu aku dengan mil cakap perkataan sangking nih. Maksud dia tu sama la ngan apa yang abang cakap arituh. Maknanya memang ada la perkataan nih. Jawa ke?

Okeh, sekian. Ngeeee...

p/s Ni bukan detik perkenalan lagi dah. Dah jadk kisah percintaan la pulak. Tak kisah la... nama pon nostalgia de amor.

0 komen: